Pencereyi Kapama Gök Dolabilir İçeri

Arkadaş Zekai ÖZGER Pencere Şiiri Ve Hikayesi

"Pencereyi kapama
gök dolabilir içeri" Sözleriyle büyülen şairin hikayesine bir göz attım bugün...

 Mayıslar hep ölümü hatırlatır bana işte Arkadaş lakabıyla Zekai ÖZGER'ide daha 25'inde 5 Mayıs 1973'te genç Mayıslar kuşağına yolcu ettiğimizi öğreniyorum...


Sonra şiirlerin, öykülerin, aşkların, şarkıların, doğa’daki tüm uyanışların görkemli buluşmalarını, yürek vuruşlarını duyumsadım içimde. Kırmızı karanfil sağanağına tutulur gibi oldu gönlüm. Sanki tünellerden gürültüyle geçen tarih vagonları savaşımlar, sevinçler, coşkular, acılar, devrimler, darbeler yaşamış zamanları taşıdı günlüğüme.
Ve "Pencere" şiiri beni öyle sarmıştı ki...
Neden göğü doldurmalıydım içime; o zaman daha iyi anlıyordum. Pencereyi açtığımda gök ve mavi içeriye dolarsa; ancak içime doldurabilecektim....
İşte anca pencereyi kapamadan; umut vaadeden gökyüzünü ve kuşları içime doldurabilecektim...

Ve beni duyabilmeleri için penceremin açık olması gerekirdi...
Tam da o anda isyanım dışarıya çıkabilirdi...
Tam da o anda sesim sarabilirdi dünyayı..
Anca o sırada beni duyabilirdiniz...

 Pencere'niz hep açık kalsın...

Şiir

pencereyi kapama
gök dolabilir içeri
sen neyi görebilirsin
ıslak bir bulutun ağışını mı

pencereyi kapama
kuş dolabilir içeri
sen neyi taşıyabilirsin
kırık bir dalın yükünü mü

Pencereyi aç
soluğun çıksın dışarı
sen büyütmedin mi ciğerinde onu
Kokusu hayatı yıkasın diye

Pencereyi aç
sesin sarsın dünyayı
duyulur elbet ta ötelerden
Yürek kendini tanır