Günün akşamı kadın eve gelirken, adam kafasında iyice yer edinmişti. Hatta uyurken rüyasına da dahil olmuştu. Ertesi sabah kadın heyacanla kalkıyordu. Bu sefer kadın adamı görmek istiyordu. Evden aynı saatte çıkıp sokağın başına varıyordu. Adam yerinde yoktu. Tamda her şey olacağına varırken... Kadının heyacanı kırılıyordu. Adam yerinde yoktu. Aynı günleri kadında saydı. Aradan onca zaman geçti. Adam gelmedi. Kadın hep aynı heyacanla sokağın kavşağına varırken heyacanı kırılıyordu. Artık umudunu kesiyordu ki adam sokağın yukarısından geliyordu. Kadın kendi içinden adama kızıyordu. Adam kadını uzun süreden sonra görmenin mutluluğunu yaşıyordu. İkiside kendinden emin birbirilerine doğru yürümeye başladılar. Tam da kavşağın kesiştiği o noktada yolları kesişmişti. Ve asıl ilk karşılaşma buydu.
Birbirilerine baktılar. İkisi de suskun, hangisi diğerine tam olarak ne diyeceğini bilmiyor. Birden kadın merhaba demekle yetindi. Adam merhaba, ismini söyledi. Kadın da kendini tanıttı. Ama kadın daha önce tanımadığı adama öylece kızmıştı. Bunu içinde tutuyordu. Kendine sorular soruyordu. Kadın kafasındakilerle meşgul iken... Adam aklından geçenleri söylemeli miydi? Bunu bilmiyordu. Hem bu daha ilk karşılaşmaydı. Neyseki kadın biraz kendine geldi. Uzun süredir sizi burada göremiyorum. Adam başından geçenleri anlatıyordu. Kalbinde küçük bir delik varmış. Ama kalptir küçük deliği bile kaldırmıyor. Kadın adamı tamda düşünmeye başladığı o gün, tam da rüyalarına girdiği o gece, tamda heyacanla sokağın kavşağına yürüdüğü o sabah oraya varmadan, adam oracıkta yıkılmıştı.
Kadının içindeki kızgınlık yatışıyordu. Hatta adam hakkında iyi bir şekilde düşünmediği için pişmanlık duyuyordu içinden.... Kadın içinden yaşarken kendini... Adam oracıkta içindekileri kadına anlatmaya karar vermişti. Ve şimdi her şey olacağına varıyordu. Adam emek vermişti. Sonrasında kadın da emek vermişti. Ve yaşadıkları bir emeğin sonucuydu....
- ⤵⤵
İlk Karşılaşma ikinci bölüm