Sonra aklımda kurduklarımın elde tutar bir tarafı olmadığını farkettim. O an durdum. İnanmak istemedim. Ve kabullendim. İnsanlar mı değişiyor yoksa bir müddet sonra insanları gerçekten tanımaya mı başlıyoruz? En çokta bu soru kafamı kurcaladı. En çokta bu soru uykularımı kaçırdı.
Aklımda kurgulandıklarıma gelirsem, ne bileyim insan böyle her şeyden uzak herşeyden berrak herşeyden saf herşeyden şeffaf hisle yaklaştığı insanlar karşısında malesef ki hayal kırıklığı yaşıyor. Malesef ki hiçte istediği kadar güzel sonuçlar elde edemiyor. malesef ki hiç bir şey istediğimiz kadar pamuk tadında olmuyor.
Bu anı ilk yaşadığım andan beri artık hiçte eskisi kadar saf bir düşünceye sahip olamadım. İnsanlar resmen bana kötülüğü öğretmişlerdi. Malesef ki insanlar hakkındaki düşüncelerimde olumsuzluklar başlamıştı. Birazda onlar gibi olmaya başladım. Içime kin, öfke, nefret dolduruyordum ki.
Bir an tak etti bende bir şeyler herkes gibi olsaydım. Ne farkım kalacaktı. "Herkes gibi olursanız ne farkınız kalır." Sırf biraz değişiklik olsun diye biraz da herkese benzemek istemediğim için kötüyle iyi arasında bir yerde kaldım. Kötü olamazdım. Sevemedim bir türlü kin, öfke, nefreti... İyi olamazdım. Biraz aldatıldığım için aynı kurguyu bir daha kurmak mümkün olmayacaktı.
Peki neler yapabilirdik. Ben ve benim gibiler hayatı iki tarafı uçurum olan bir yamacın kıyısında tek bir adım dahi atamayız. Güvensizlik ile telafi ettiğimiz bu süreç koca bir korku yığınıdır. Biriktire biriktere büyüttüğümüz korku yığını... Kurtulmak için sağlam adımlarla el ele tutuşarak sağlam bağlarla o yamaçtan inmeyi bilmemiz gerekir.
Gel de birbirimizin kadrini bilelim; çünkü ansızın ayrılacağız birbirimizden.
YanıtlaSilMâdem ki inanan, inanç sahibinin aynasıdır; mâdem ki bu böyle; ne diye aynadan yüz çeviriyoruz?
Ulular, dosta can fedâ ederler; köpekliği bırak; biz de insanız.
Kul hüvallah'ları, Kul eûzü'leri ne diye birbirimize okuyup üflemeyiz?
Garezler dostluğu karartır; ne diye gönülden söküp atmayız; sürüp çıkarmayız garezleri?
Bâzı bâzı, ben öleceğim diye gönlüm hoşlanıyor. Ne diye ölüye taparız; neden birbirimizin canına düşman kesiliriz ki?
Ölümümden sonra, biliyorum, uzlaşacaksın, barışacaksın bizimle; fakat bir ömür boyunca gamınla sınanıp duruyoruz biz?
Şimdi öldüm say da barış benimle; zâten teslim oluşta ölülere benzeriz biz.
Mezarımı öpmek istiyorsun; neysek gene oyuz biz; gel de yüzümü öp şimdi.
Ölü gibi sus a gönül; zâten bu dil yüzünden varlıkla töhmetliyiz biz.
Mevlânâ
Sevmeli Bu Hayatta..
YanıtlaSilİnsan sevmeli bu hayatta, insanı değil belki ama çiçeği, kuşu, kediyi severse alır karşılığını. İnsanı kötü yapan karşılıksız sevgidir. Ne kadar insan severseniz o kadar kötü olursunuz. Tohum ekip seversen, bakarsın o tohuma, iyi bakarsın. Suyuna, güneşine dikkat edersin. Büyür o tohum, belki lezzet olur, limon olur mesela, dile hitap eder. Belki başak olur, doyurur seni. Karşılığını alırsın ama.
Kediler değildir, nankör olan, insandır. Bencil olan insandır.
Herkesin derdi aşktır. Ne yani, hiçbirimizi, hiç kimse sevmedi mi şu kısacık hayatta? Hiç kimsenin mi gecesini süslemedik hayallerle ya da hiç kimsenin mi nedensizce aklına gelmedik bir anda. Bir şiirdeki her mısrada gözüne takılmadık mı? Duvardaki rutubet izlerinde yüzümüzü arayan da yok değil mi?
Kalbini taşıdığınızı anlayıp "Kendine çok dikkat et!" demediler sanırım size de. Kuşlar nicedir gelmedi bir selam vermeye bile ve ben nicedir avazım çıktığı kadar susuyorum. Çünkü hayatın en sonunda kötü bir romana bu kadar benzeyebileceğini kabul etmek gelmiyor içimden...
~Z~
Mavi kalın ��
Seviliyorsunuz..
İnsanlar mı değişiyor yoksa bir müddet sonra insanları gerçekten tanımaya mı başlıyoruz? En çokta bu soru kafamı kurcaladı.
YanıtlaSilBenim de kafamı kurcalar bu. Herkesleşmek, herkes gibi davranmak isterim. Ama evet, ne fsrkımız kalır ki? Umarım kendimiz kalarak, kendimize hakettiği hayatı sunabilriiz.
Bir yerden sonra insanların hareketleri ve sözlerinin birbirini tamamlamamadığını fark ettiğimde başlamıştı bende... Acaba diyorum ben mi delirdim herkesten bu kadar şüpheleniyorum... Aslında herkes de değil sadece değer verdiğim insanlarda oluyor... Beni kırma ihtimali olanlar onlar çünkü... Korkuyorum sanırım bir yerde...
YanıtlaSil