Bilirim göç edilişlerin mevsimi yoktur. Ama sonbahar beyaz örtüsünü üzerine çekti mi? Özlemlerimiz iç sancılarımızla can çekişmeye başlıyor... Sonra farkediyorum ki en çokta masum ayrılıklarımız ağır basıyor...
Herşeyin üstesinden gelemeyiz ama şunu yapabiliriz. Hayatın zaman zaman bizi bir sıfır geri götürüşlerini beraberlik durumuna getirmeliyiz. Bunun yolu da farkındalıktan geçer. Gösterdiğimiz irade yeteri düzeyde direnç göstermesi halinde bunu başarabiriz. Bunun için kendimizden öte; etrafımıza bir bakalım. Etrafımızdakilerin acısıyla yanalım öncelikle... Bu bize hayatın gerçeklerini en iyi şekilde öğretecektir....