gelmelerinde gizli gidişlerin
varmış aslında fark edememişim
uçsuz buçaksız sandıgımız bu yol
aslında dar bir sokaktan başka
birşey değilmiş.....
yan yana gelemeden,elinin sıcaklığı
yüreğime işlemeden,gözlerin maviliğinde
boğulmadan gittin...
ne çabuk yoruldun oysaki...
ben senin avuçunun
içindeki yollarda kayboldum.
kader çizgileri derlerdi,haklılarmış...
benim kaderim ellerinde
çiziliymiş...
sen en çıkmaz yolummuşsun meger.
ben seni bulmaya çalıştıkça
kaybetmişim.....
umarsız bir hastalık gibi yayılırken bedenime..
seni bir giz gibi susuşlarımda
saklamışım......
kelimler yardım etmediğinde
sana derdimi anlatmaya,bogazımdan bir düğüm
çıkarmışım...
sonra susamadım hiç.....
sensizlikle konuştum
ona dokundum.
yagmurlu günlerin ıslaklıgını
sensiz yaşadım...
hani haberin olursa diye
gözyaşlarımdan
sensiz bu kadar aciz olduğumu görme diye
hep yağmurlarda ağladım...
aslındda gözyaşlarımın
yanagımda yaptıgı yolu gör
istedim
o yoldan bi gün sende geç
istedim,
bir gün uyandığında sol yanın
yansın istedim.....
kilitler vurdum gel deyişlerime
paslı kaldım sensizlik sagınağından,
anlatamadım kimseler,sen
gitmeyenimdin.
bana benden çok yakın
bildiğim...
oysa sen gittin...
yokluğuna gebe her geceler her
güneş batışında senszilik dogurdu...
ben sensizlikten eksildim,yok
oldum günden güne...
herkesi sıgdırdığın kalbine bir
benlik yer açamadın sadece...
sen gittin...
ben yoklugumu varlığına
armagan ettim'
giderken bastıgın topraklara
gelişler ektim
tek mevsim yaşadım ayrılığı
HEP YAĞMUR HEP SONBAHAR...
SENSİZ CİNNETLER BİRİKTİRİP
YOKLUGUNUN YARATTIĞI KAOSLA SAVAŞTIM..
bir gün aralayacağını bilseydim
kapımı,bu savaşın kahramanı ben
çıkardım..
ama sen ...
ama sen gittin...
sen gidince bu şehir ,dar geldi
bana dünya,
misafir saydım kendime kendimi..
geç oldu artık..
bende kendimde çok duramadım
GİTTİM.....