Karşımda üç katlı bir bina, yıkık dökük. Boyası gitmiş,sıvası dökülmüş, pencereleri kırık. Karşımda üç katlı bir bina, etrafında kediler yavrularını emziriyor. Ama içinde yalnızlık kalabalıkla kol kola geziyor. Bir kadın susmuş gözlerinden akan yaşlar konuşuyor. Adam aldatmış karısını af diliyor kızarmayan yüzüyle, çocuklar perişan biri hapishane parmaklıkları ardında, diğerleri kendilerini kurtarma çabasında.
Bir beton yığını gibi gibi duruyor karşımda ama her bir tuğlası ağlıyor içeride yaşananlara. Her biri darmadağın olmuş hayatlar, her biri acı içinde insanlar.
Karşımda işte o bina yummuş gözlerini yaşlı kadın, evlatlarının acılarına. Herkes suspus olmuş, ölüm sessizliği almış her bir tarafı. Konuşsalar yıkılacakmış gibi bina...
Ah üç katlı bina, her bir duvarında keder, her bir basamağında acı var.
Konuş ey bina dök içini, anlat kahrını. Yıllardır durdun da ayakta kimse sormadı sana dayanabilecek misin diye, kaldırabilecek misin onca yükü söyle?
Konuş üç katın ağırlığını, konuş dökülen sıvalarından akan sızıyı, konuş kimsesizliğini. Konuş yerle bir et her şeyi. Konuş...
Ah üç katlı bina, her bir duvarında keder, her bir basamağında acı var.
Konuş ey bina dök içini, anlat kahrını. Yıllardır durdun da ayakta kimse sormadı sana dayanabilecek misin diye, kaldırabilecek misin onca yükü söyle?
Konuş üç katın ağırlığını, konuş dökülen sıvalarından akan sızıyı, konuş kimsesizliğini. Konuş yerle bir et her şeyi. Konuş...
Okuduğunuz için teşekkür ederim, umarım beğenirsiniz. 🎈